ই যে অগ্নি-বীণাৰ তান

কবিতা- ই যে অগ্নি-বীণাৰ তান

কবি- অম্বিকাগিৰী ৰায়চৌধুৰী

পাঠ- প্ৰৱাল গোস্বামী

এইটো নহয় হাঁহি-তামাচাৰ ভাগৰ জুৰোৱা গান__

ই যে জীৱন-মৰণ একাকাৰ কৰা অগ্নি-বীণাৰ তান।

ই যে শত অপমান লাঞ্ছনা হানি উজৰা অসীম তাপ,

ই যে ৰুদ্ধ আত্ম-বেদনা নিজৰি ওলোৱা অনল ভাপ।

ই যে সুধাৰ কাৰণে দেৱ-দানৱৰ সিন্ধু-মথন গান,

ই যে মৃত্যুঞ্জয় পদৰ কাৰণে মহা হলাহল পান।

ই যে মাতৃ-চৰণ-পূজাৰ বেদীত হৃদয় ৰক্ত দান,

ই যে ভাই ভাই সৱে চকু পচাৰতে এক হৈ যোৱা প্ৰাণ।

ই যে হীনতা-নীচতা, ভীৰুতা-দীনতা জোঁকাৰি পেলোৱা ভাৱ,

ই যে এক ৰূপ ৰসে, এক ৰঙে-চঙে এক কৰি দিয়া ছাৱ।

ই যে মহা মানৱতা মূৰ্ছিত হোৱা অতি ঘোৰ অপমান,

ই যে উৎপীড়নৰ ঘৃণিত গৰ্ব গুৰি কৰা অভিযান।

ই যে সুপ্ত জীৱন-চকোৱা জগোৱা বজ্ৰ নিনাদ তান,

ই যে মানৱৰ অধিকাৰ হেতু কৰা শৃঙ্খল অভিযান।

ই যে নৰনাৰায়ণ লাঞ্ছিত হোৱা ভয়াবহ ইতিহাস,

ই যে জীৱনৰ হকে মৰিবৰ হেতু প্ৰাণভৰা অভিলাষ।

ই যে মুক্ত জীৱন বন্ধন কৰা কঠোৰ বেথাৰ হান,

ই যে মানৱতা অৱমাননাকাৰীক মৰ্দিত কৰা ধ্যান।

ই যে শত আঘাতৰ ৰক্ত ধুউৱা শ্ৰাৱণৰ মহাবান,

ই যে মাতৃ-আদেশ, সন্তান-প্ৰাণ দিবলকে বলিদান।