হনুমানৰ বস্ত্ৰহৰণ

কবিতা- হনুমানৰ বস্ত্ৰহৰণ

কবি- অতুলচন্দ্ৰ হাজৰিকা

পাঠ- প্ৰৱাল গোস্বামী

(১)

হনুমানৰ বস্ত্ৰহৰণৰ কথা

ৰামায়ণত নাই

মূল পুথিৰ সেই পাতখিলা

উয়ে পেলালে খাই ।

(২)

হাফলুৰ পৰা ওলোৱা মুনিয়ে

দুনাই নেলেখি তাক

কাত্যায়নী প্ৰেছলৈ দিলে পঠিয়াই

নুশুনিলে কাৰো হাক ।

(৩)

ভাৰত চৰ্কাৰৰ বেতাৰ বিভাগে

প্ৰচাৰ কৰিলে তাৰ

প্ৰেছৰ পৰা ওলোৱা মাত্ৰকে

লাগি গ'ল তোলপাৰ ।

(৪)

সিদিনাৰ পৰা হল ৰামায়ণ

বস্ত্ৰহৰণ হীন,

হনু-বংশধৰ হল দিগম্বৰ

ডালত কটায় দিন ।

(৫)

শুনা এবে কও লুপুত কাহিনী

যদিত গুপুত অতি

পৱননন্দন বীৰ হনুমান

কিস্কিন্ধ্যাৰ সেনাপতি ।

(৬)

মহা বলযুত শ্ৰীৰামৰ দূত

লঙ্কালৈ মাৰিলে জাপ,

একেটা জাপতে সাগৰ চেৰালে

পালেগৈ অশোকৰ ঢাপ ।

(৭)

অপেস্বৰাবিলাকে ফুল বৰষিলে

আকাশীপথত ৰৈ__

দীঘল জাপৰ সেই যে ৰেকৰ্ড

ৰল চিৰস্থায়ী হৈ ।

(৮)

হনুৱে বুলিলে সীতা গোঁসানীক 

"নাই আৰু একো ভয়,

লঙ্কাত বাজিব ৰামৰ ডঙ্কা

নিশ্চয় বুলিলো মই ।

(৯)

চকুপানী মচি আই তুমি মোক

দিয়া এটি জলপান

ৰামৰ কটকী তোমাৰ সেৱক

মই বীৰ হনুমান ।

(১০)

যদিহে জননী ! লাগিছে আমনি

নোখোজো চাবলৈ বাট,

এতিয়াই নিম পিঠি পাতি দিলো

উঠা মোৰ বোকোছাত ।"

(১১)

সীতাই বুলিলে__ "সাদৰী সোণাই !

নালাগে কৰিব কষ্ট

আহক গোঁসাই, ৰম বাট চাই

ৰক্ষকুল হক নষ্ট ।

(১২)

লঙ্কাত এতিয়া ৰেছনিং চলিছে

ৰণৰ বতৰা পাই

জেলৰ মাজত তোমাক দিবলৈ

একোৰে একোটো নাই ।

(১৩)

ওচৰতে আছে সৌ মধুবন

তাতে চেষ্টা কৰি চোৱা

গুচাই তোমাৰ পেটৰ পোৰণি

প্ৰভুৰ কাষলৈ যোৱা ।‘’

(১৪)

লুভীয়া হনুৱে উঠি ততালিকে 

সৌ মধুবন পাই__

চুঙা দুটা যেন দীঘল ঠেঙাটো

থই ললে সোলোকাই ।

(১৫)

চৰিয়াৰ দৰে মূৰৰ হেটটো

গছৰ তলত থৈ

‘জয় হিন্দ’ বুলি জাপ এটা মাৰি

ৰঙতে বিতত হৈ

(১৬)

উঠিল গছত সুমালে মুখত

পকা পকা মধুফল

অশোক বনৰ জেল-দাৰোগাই

মুখ মেলি চাই ৰ’ল ।

(১৭)

ৰাক্ষসৰক্ষিত মধুফলবোৰ

বনৰ বান্দৰে খালে,

ৰখীয়াবিলাকে ধৰ ধৰ কৰি

আটাহত গগন ফালে ।

(১৮)

নেদেখি উপায় বস্ত্ৰখিনিকেই

গছৰ তলত পাই

ৰাক্ষসবিলাকে ললে ভাৰ বান্ধি

নহলে চাকৰি যায় ।

(১৯)

ৰাক্ষস সভাত কৰিলে দাখিল

সেই কাপোৰৰ ভাৰ,

ৰাৱণে সুধিলে  চকু ৰঙা কৰি_

‘’বস্ত্ৰ হৰণ কাৰ ?’’

(২০)

ৰাক্ষসে বুলিলে_ হাত যোৰ কৰি

‘’মলুৱা বান্দৰ আহি

মধুফল খাই টহিলং কৰিলে

গছৰ ডালত বহি ।

(২১)

তাৰ পিছত ঘটনা অতি সাধাৰণ

সকলো মানুহে জানে,

মেঘনাদৰ হাতত বন্দী হল হনু

নোৱাৰিলে ধৰিব আনে ।

(২২)

ৰাক্ষস জজৰ আদালত বহি

দিলে প্ৰাণদণ্ডৰ ৰায়__

‘’পুৰি পুৰি তাক মাৰিব লাগিব

মৰিও যেন শিক্ষা পায় ।“

(২৩)

দীঘল নেজত কাপোৰ মেৰিয়ালে 

মেজি এটা যেন কৰি

গেলনে গেলনে পেট্ৰল ঢালিলে 

দিলে জুইশলা মাৰি ।

(২৪)

ৰঙা জিভা মেলি জুই শিখাবোৰে

পালেগৈ মেঘৰ কাষ__

ধিন্দাও খিটাও মাৰি হনুমানে 

লঙ্কা কৰিলে নাশ ।

(২৫)

সোণৰ লঙ্কা পুৰি ভষ্ম হল

উঠিল প্ৰলয় গান__

নেজৰ অগনি মুখেৰে নুমাই

মুখপোৰা হনুমান ।

(২৬)

হনুৰ সেই ঠেঙা টুপীযোৰ

নিলামৰ ব্যৱস্থা হল,

দলে দলে আহি ৰাক্ষস-মহাজন

দেখিলে টকাৰ বল ।

(২৭)

আছিল তেতিয়া লঙ্কাত যিজন

বিলাতৰ ৰাষ্ট্ৰদূত

তেওঁৰে নামত ডাক শেষ হল

গণি দিলে এশ নোট ।

(২৮)

বিলাতলৈ তেওঁ সেই বস্তুখিনি 

পঠালে পাৰ্চেল কৰি

ঠেঙা-টুপী পিন্ধা চাহাববিলাক

হল যে সিদিন ধৰি ।

(২৯)

চাহাবী সাজৰ মূল কিস্কিন্ধ্যাত 

বান্দৰীবিলাকে সজা

ৰাক্ষসে কৰিলে বস্ত্ৰহৰণ 

চাহাবে লুটিলে মজা ।

(৩০)

আজিও চাহাবে ফিতাহি মাৰিছে 

হনুৰ বস্ত্ৰকে পাই__

পাশ্চাত্য সভ্যতাৰ জনক হনুৰ

জয়ধ্বনি দিয়া ভাই ।