প্ৰশস্তি

কবিতা- প্ৰশস্তি

কবি- ৰঘুনাথ চৌধাৰী

পাঠ- প্ৰৱাল গোস্বামী

ঊষাৰ কুঙ্কুম ৰাগে ৰঞ্জিলে বসুধা

দশোদিশ উদ্ভাসিত কৰি,

নৱ কিশলয়দলে চামৰ ধূলাই

প্ৰকৃতিক আনিলে সাদৰি ।

কৰি চিত্তহাৰী যত ফুল্ল কুসুমৰ

আনন্দত প্ৰাণ টলমল,

মন্দিৰৰ উপেক্ষিত ৰবাব ফুলেও

দিছে যাচি প্ৰেম-পৰিমল ।

উঠে তৰু শিৰে শিৰে বন-বিহঙ্গৰ

ছন্দভৰা সুমধুৰ তান__

জল স্থল অন্তৰীক্ষ সকলোতে যেন

দেৱতাৰ মহা অভিযান ।

কৰি দীৰ্ণ জৰাজীৰ্ণ পুঞ্জীভূত ক্লেদ

শেষ হ'ল মহা কালৰাত্ৰি,

উঠা হে ঋত্বিক ধ্যানী অমৃতৰ পুত্ৰ,

উঠা যত মুক্তি পথযাত্ৰী ।

মোহন কীচক বেণু অনাহত ছন্দে

গায় মহামহিমৰ গান__

মোহ তন্দ্ৰালস তেজি উঠা ভক্তবৃন্দ !

সুন্দৰৰ কৰা ৰূপধ্যান ।